بررسی اثرات تزریق دگزامتازون در ناحیه شکنج دندانه دار (Dentate Gyrus) هیپوکمپ بر ذخیره حافظه در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: شواهد زیادی نشان می دهند که گلوکوکورتیکوئیدها بر یادگیری و حافظه در شرایط استرس اثر می گذارند. از طرفی بعضی از ساختارهای مغزی به ویژه هیپوکمپ در یادگیری های هیجانی نقش اساسی را بازی می کنند. وجود گیرنده های گلوکوکورتیکوئید با تراکم بالا در ساختار فوق و آزاد شدن گلوکوکورتیکوئید در هنگام استرس، احتمال نقش آنها را در یادگیری های هیجانی مطرح می کند. هدف این تحقیق بررسی نقش گلوکوکورتیکوئیدها در ناحیه شکنج دندانه دار هیپوکمپ در تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده در مدل رفتاری یادگیری احترازی غیر فعال می باشد. مواد و روش ها: موش های نر با وزن 180 تا 200 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه شکنج دندانه دار هیپوکمپ کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش در دستگاه احترازی غیرفعال آموزش داده شد (1 میلی آمپر شوک DC برای مدت 1.5 ثانیه) و بلافاصله، 60، 90 و 120 دقیقه بعد از آموزش دگزامتازون به عنوان یک آگونیست گلوکوکورتیکوئید (0.1 میکروگرم در 0.6 میکرولیتر به ازای هر طرف) به صورت دو طرفه داخل هسته فوق تزریق شد. چهل ساعت بعد تست بخاطرآوری انجام شد که در طی آن مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان وارد محفظه تاریک دستگاه شود و مدت زمانی که در آن باقی می ماند در طی 10 دقیقه تست یاد داشت شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که تزریق بلافاصله و همچنین 60 دقیقه دارو پس از آموزش به طور قابل توجه ای ذخیره حافظه را افزایش می دهد ولی این اثر در زمان های 90 و 120 دقیقه دیده نشد. نتیجه گیری: یافته فوق نشان می دهد که فعال شدن گیرنده های گلوکوکورتیکوئید در هیپوکمپ نقش مهمی در افزایش ذخیره اطلاعات تازه آموخته شده مربوط به حوادث هیجانی تا حداقل 60 دقیقه بعد از رخداد حادثه دارند.